پرش به محتوا
فروش ۱۰۰ سانتی‌متری مسکن در تهران؛ طرح «خانه ریز» برای مالکیت یک‌صدم متری

فروش ۱۰۰ سانتی‌متری مسکن در تهران؛ طرح «خانه ریز» برای مالکیت یک‌صدم متری

برای دسترسی به نصب برنامه ها, خرید سکه, مشاهده اخبار و مقالات برنامه رسانه ساطور را نصب کنید

0
(0)

«خانه ریز» دقیقاً چیست و در کجا ساخته می‌شود؟

منظور از «خانه ریز» یا واحد ۱۰۰ سانتی‌متری، آپارتمان‌هایی است که مساحت مفید آنها حدود ۱۰ تا ۱۵ مترمربع است.

این واحدها معمولاً شامل:

· یک اتاق خواب استودیویی بدون هیچ جداسازی

· یک سرویس بهداشتی فرنگی بسیار کوچک (شاید ۱.۵ تا ۲ متر)

· یک آشپزخانه کوچک (اغلب به صورت اپن و جزئی از فضای اصلی)

· یک بالکن یا نورگیر بسیار محدود

این پروژه‌ها عمدتاً در مناطق متوسط و کمتر برخوردار تهران مانند حاشیه‌های جنوبی و غربی یا بافت‌های فرسوده با زمین‌های

کوچک قطعه‌بندی شده، توسط سازندگان خرد و محلی اجرا می‌شوند.

فلسفه ساخت ساده است: تبدیل کوچک‌ترین قطعه زمین ممکن به بیشترین تعداد واحد قابل فروش.

ریشه‌های اقتصادی-اجتماعی پیدایش پدیده ۱۰۰ سانتی‌متری

1. افزایش نجومی قیمت تمام‌شده: قیمت زمین در تهران به حدی رسیده که برای کاهش قیمت واحد نهایی و

ایجاد قدرت خرید مصنوعی، سازنده مجبور است متراژ واحدها را تا حد ممکن کوچک کند.

گاهی هدف، رسیدن به رقم نهایی زیر ۵ میلیارد تومان در سال ۱۴۰۴ است.

2. تغییر الگوی تقاضا: قشر بزرگی از جامعه، به ویژه جوانان مجرد، دانشجویان و کارمندان مهاجر،

دیگر توانایی خرید یا اجاره واحدهای معمولی ۵۰-۶۰ متری را ندارند.

تقاضا برای «یک اتاق شخصی» جای خود را به تقاضا برای «هرگونه سقفی بر بالای سر» داده است.

3. سوداگری زمین و ساخت: برای مالکان زمین‌های کوچک و سازندگان، تقسیم یک زمین ۲۰۰ متری به ۱۵ واحد

۱۰۰ سانتی‌متری و فروش هرکدام، سودآوری و نقدشوندگی بسیار بالاتری نسبت به ساخت ۲ یا ۳ واحد معمولی دارد.

واکنش‌ها: از استقبال تا هشدار

· واکنش برخی متقاضیان: برای گروهی که در اجاره‌نشینی به سر می‌برند یا خوابگاهی زندگی می‌کنند،

مالکیت حتی یک واحد بسیار کوچک، به منزله خروج از بی‌ثباتی اجاره و دستیابی به یک دارایی شخصی است.

آنها حاضرند استانداردهای زندگی را به حداقل برسانند تا صاحب «خانه» شوند.

· هشدار کارشناسان و شهرداری: بسیاری از کارشناسان شهری و نمایندگان شهرداری تهران این روند را غیرانسانی،

غیرقانونی و خطرناک می‌دانند. آنها هشدار می‌دهند که این واحدها:

· فاقد حداقل استانداردهای زیستی (نور، تهویه، حریم خصوصی) هستند.

· باعث تراکم جمعیت غیرقابل مدیریت و فشار بر زیرساخت‌های محلی (آب، برق، فاضلاب) می‌شوند.

· آتش‌سوزی و تخلیه اضطراری در آنها فاجعه‌بار خواهد بود.

· در بلندمدت به حاشیه‌نشینی عمودی و ایجاد «آپارتمان‌های زاغه‌ای» در قلب شهر منجر می‌شوند.

چقدر این پست مفید بود؟

روی قلب کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید!

میانگین امتیاز 0 / 5. تعداد آرا: 0

تا الان رای نیامده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهید.

لینک کوتاه: https://3tr.org/zddy
guest

0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x